Jag föddes 1952. Sju år efter andra världskriget. Det kalla kriget kunde visserligen vara ganska kallt. Men ett nytt krig kändes ändå långt borta. Muren föll och krig i Europa blev ändå mer otroligt – förutom i forna Jugoslavien då. Det var så långt borta att vi praktiskt taget lade ner försvaret.
Jag har alltid - förutom i slutet av tonåren då jag var radikalpacifist - tyckt att vi skall ha ett starkt försvar för att kunna vara oberoende. Och det tycker jag fortfarande. Nu ramlar världsordningen sönder. Och det börjar pratas om kärnvapen i Norden. Att Europa måste bygga upp sin kärnvapenarsenal. Och där går min gräns. VI skall inte skaffa kärnvapen.